دستیار ویژه رئیس جمهور در امور اجتماعی تشریح كرد
روند نامطلوب شاخص گرسنگی در کودکان زیر ۵ سال
به گزارش حقوق و قضا، دستیار ویژه رئیس جمهور در اموراجتماعی با اشاره به اینکه بوروکراسی کنونی ما نمی تواند سیاست های فقرزدا و رفاهی درست تولید نماید، اظهار داشت: سیاست گذاری های ما با فقدان دانش مناسب برای فقرزدایی مواجه بوده است.
به گزارش حقوق و قضا به نقل از ایسنا، علی ربیعی در سلسله نشست های گفتمان سازی عدالت اجتماعی فراگیر تحت عنوان «افق گشایی مبحث فقر» که در موسسه کار و تأمین اجتماعی برگزار شد، با طرح این پرسش که چرا سیاست گذاری ها به فقرزدایی پاسخ نمی دهند؟ اظهار نمود: این سوال نه تنها در ذهن محققان بلکه با آن در ذهن دانشجویان ترم های اول هم مواجه می شویم. چرا فقر از بین نمی رود؟ تردید ندارم که هیچ رئیس دولتی در ایران موافق گسترش فقر نیست و بنای آن از بین رفتن فقر بوده است و روسای دولتها به دنبال این امر بودند اما چرا این مورد محقق نشده است؟.
وی ادامه داد: اگر بخواهیم صادقانه مبحث را بررسی نماییم، سیاستگذاران ما غالبا به دنبال فقرزدایی بودند و به رغم این، نه تنها موفق نشده بلکه بر تعداد فقرا افزود شده است به نحوی که بعنوان مثال شاخص گرسنگی بخصوص در کودکان زیر ۵ سال روند مطلوبی نیست.
در ذات اجرای سیاستهای توسعه در کشورها «نابرابری» وجود دارد
وی اعتقاد دارد که به نظر کشورهای جهان سوم که می خواهند در راه توسعه قرار گیرند با دو نوع نابرابری موثر در فقر مواجه اند؛ در وضعیتی هستیم که با جهان توسعه یافته تر همواره یک نابرابری را با خود حمل می نماییم که این نابرابری بلند مدت در داخل کشور تاثیر گذار است و یک نابرابری در داخل را هم تجربه می نماییم که شکاف آن در حال افزایش می باشد.
دستیار ویژه رئیس جمهور در امور اجتماعی ضمن اشاره به فقر و نابرابری و بخصوص فقر مقایسه ای که بیشتر در شهرها رخ می دهد، اضافه کرد: بخش اعظمی از ناآرامی های سیاسی و بی ثباتی در کشورها ناشی از فقر است. در خیلی از کشورها، فقر پایه خیلی از ناآرامی هایی است که حتی ساختارشکن نیست اما در ذات خود ناآرامی تولید می کند؛ بر همین اساس، بعضی از سیاست های رفاهی دلسوزانه نیست و در خیلی از کشورها، سیاستهای تأمین اجتماعی و رفاهی برای کنترل سیاسی و ثبات اجتماعی هم به کار می رود.
وی با تکیه بر این که فقر یک پدیده صرف اقتصادی نیست و بشدت اجتماعی شده و پدیده امنیتی است، اظهار داشت: روند توسعه در کشورها برپایه دیدگاه های مدرنیزاسیون شکل گرفته و این که چگونه فقر به رغم این که کسی دلش نمی خواهد جامعه طبقاتی شود، ناشی از اجرای سیاستهای توسعه است که در ذات خود نابرابری دارد.
اجرای سیاستهای توسعه و مدرنیزاسیون از علل وجود فقر در ایران
ربیعی با تکیه بر این که در ایران سیاستهای توسعه و مدرنیزاسیون یکی از علل فقر است، خاطرنشان کرد: توسعه فراگیر، توسعه پایدار، رشد پایدار و... مفاهیمی هستند که به نحوی سیاستها را ترمیم کنند. نخستین علت را سیاستهای توسعه می دانم که این سیاستهای توسعه در خیلی از کشورهای جهان در دل خود نابرابری طبقاتی و منطقه ای را تولید کرده است.
وی در قسمت دیگر به نقش بوروکراسی در مبحث فقر اشاره نمود و با اشاره به اینکه بوروکراسی کنونی ما نمی تواند سیاست فقرزدا و سیاستهای رفاهی درست تولید نماید، اظهار داشت: اساسا سیاست گذاری های ما با فقدان دانش مناسب برای فقرزدایی مواجه بوده است.
ربیعی در قسمت دیگری از سخنان خود، علت دیگر را تعارض منافع و فساد دانست که سیاست گذاری معطوف به هدف را کم می کند و در اینباره اضافه کرد: هرگاه بخواهید یک سیاست گذاری کنید که بلند مدت جواب بگیرید چون منافع عده ای را به خطر می اندازد این سیاستها به ثمر نمی نشیند. صدمه دومی که خورده ایم سیاستهای توده ستایانه است.
وی با اشاره به اینکه این چهار سال فرصتی برای همه است و این چهار سال یک فرصت طلایی است اظهار داشت: یکی از خصوصیات دکتر پزشکیان اینست که می گوید من می خواهم اصلاح سیاست کنم.
ربیعی در قسمت دیگری از سخنان خود به عوامل بیرونی اشاره و بیان نمود: بزرگ ترین عامل عدم کار آمدی سیاست های فقر در این نکته نهفته است که فقر گاهی بعنوان استثناء و قابل برنامه ریزی است، اما وقتی قاعده شد، دیگر قابل برنامه ریزی نیست. فقر قاعده یعنی وقتی صدک بندی کنید، افراد به سهولت سقوط می کنند و این سیاست گذاری سخت می شود.
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب