آشنایی با قوانین،
مقررات گواهی در قانون آیین دادرسی مدنی
به گزارش حقوق و قضا، مبحث چهارم از فصل دهم (رسیدگی به دلایل) باب سوم (دادرسی نخستین) قانون آئین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب (در امور مدنی) از مواد ۲۲۹ تا ۲۴۷ به مبحث ˮگواهیˮ پرداخته است.
به گزارش حقوق و قضا به نقل از ایسنا، در ادامه ی گزارش های آشنایی با قوانین، مبحث چهارم از فصل دهم (رسیدگی به دلایل) باب سوم (دادرسی نخستین) قانون «آیین دادرسی مدنی» با مبحث گواهی است، را مرور می نماییم.
مبحث چهارم - گواهی
ماده ۲۲۹ - در مواردی که دلیل اثبات دعوا یا مؤثر در اثبات آن، گواهی گواهان باشد برابر مواد زیر اقدام می گردد.
ماده ۲۳۰ - در دعاوی مدنی ( حقوقی) تعداد و جنسیت گواه، همینطور ترکیب گواهان با سوگند به ترتیب ذیل می باشد:
الف - اصل طلاق و اقسام آن و رجوع در طلاق و هم دعاوی غیر مالی از قبیل مسلمان بودن، بلوغ، جرح و تعدیل، عفو از قصاص، وکالت، وصیت با گواهی دو مرد.
ب - دعاوی مالی یا آنچه که مقصود از آن مال می باشد از قبیل دِ ین، ثمن مبیع، معاملات، وقف، اجاره، وصیت به نفع مدعی، غصب، جنایات خطائی و شبه عمد که باعث دیه است با گواهی دو مرد یا یک مرد و دو زن. درصورتیکه برای خواستار امکان اقامه بینه شرعی نباشد می تواند با معرفی یک گواه مرد یا دو زن به ضمیمه یک سوگند ادعای خویش را اثبات کند. درمواردمذکور در این بند، ابتدا گواه حائز شرایط شهادت می دهد، سپس سوگند توسط خواستار ادا می شود.
ج - دعاوی که اطلاع بر آنها معمولا دراختیار زنان است ازقبیل ولادت، رضاع، بکارت، عیوب درونی زنان با گواهی چهار زن، دو مرد یا یک مرد و دو زن.
د - اصل نکاح با گواهی دو مرد و یا یک مرد و دو زن.
ماده ۲۳۱ - در کلیه دعاوی که جنبه حق الناسی دارد شامل امور جزائی یا مدنی ( مالی و غیر آن) به شرح ماده فوق هرگاه به دلیل غیبت یا بیماری، سفر، حبس و امثال آن حضور گواه اصلی متعذر یا متعسر باشد گواهی بر شهادت گواه اصلی مسموع خواهد بود.
تبصره - گواه بر شاهد اصلی باید حائز شرایط مقرر برای گواه و گواهی باشد.
ماده ۲۳۲ - هر یک از طرفین دعوا که متمسک به گواهی شده اند، باید گواهان خویش را در زمانی که دادگاه تعیین کرده حاضر و معرفی نمایند.
ماده ۲۳۳ - صلاحیت گواه و موارد جرح وی برابر شرایط مندرج در بخش چهارم از کتاب دوم، در امور کیفری، این قانون می باشد.
ماده ۲۳۴ - هر یک از اصحاب دعوا می توانند گواهان طرف خویش را با ذکر علت جرح نمایند. درصورتیکه بعد از صدور رای برای دادگاه معلوم شود که پیش از ادای گواهی جهات جرح وجود داشته ولی بر دادگاه مخفی مانده و رای صادره هم مستند به آن گواهی بوده، مورد از موارد نقض می باشد وچنانچه جهات جرح پس از صدور رای حادث شده باشد، مؤثر در اعتبار رای دادگاه نخواهد بود.
تبصره - درصورتی که طرف دعوا برای جرح گواه از دادگاه استمهال نماید دادگاه حداکثر به مدت یک هفته مهلت خواهد داد.
ماده ۲۳۵ - دادگاه، گواهی هر گواه را بدون حضور گواههایی که گواهی نداده اند استماع می کند و پس از اداء گواهی می تواند از گواهها مجتمعاً تحقیق نماید.
ماده ۲۳۶ - پیش از ادای گواهی، دادگاه حرمت گواهی کذب و مسؤولیت مدنی آن و مجازاتی که برای آن مقرر شده است را به گواه خاطر نشان می سازد. گواهان پیش از ادای گواهی نام و نام خانوادگی، شغل، سن و محل اقامت خویش را اظهار و سوگند یاد می کنند که تمام حقیقت را گفته و غیر ازحقیقت چیزی اظهار ننمایند.
تبصره - در صورتیکه احقاق حق متوقف به گواهی باشد و گواه حاضر به اتیان سوگند نشود اجبار به آن ممنوع می باشد.
ماده ۲۳۷ - دادگاه می تواند به جهت اینکه آزادی گواه بهتر تأمین شود گواهی او را بدون حضور اصحاب دعوا استماع نماید. دراین صورت بعد از ادای گواهی بلافاصله اصحاب دعوا را از اظهارات گواه آگاه می سازد.
ماده ۲۳۸ - هیچ یک از اصحاب دعوا نباید اظهارات گواه را قطع کند، لکن بعد از ادای گواهی می توانند توسط دادگاه سؤالاتی را که در ارتباط با دعوامی باشد از گواه به عمل آورند.
ماده ۲۳۹ - دادگاه نمی تواند گواه را به اداء گواهی ترغیب یا از آن منع یا او را در کیفیت گواهی راهنمایی یا در بیان مطالب کمک کند، بلکه فقط مورد گواهی را طرح نموده و او را در بیان مطالب خود آزاد می گذارد.
ماده ۲۴۰ - اظهارات گواه باید عیناً درصورت مجلس قید و به امضا یا اثر انگشت او برسد و اگر گواه نخواهد یا نتواند امضا کند، مراتب در صورت مجلس قید خواهد شد.
ماده ۲۴۱ - تشخیص ارزش و تاثیر گواهی با دادگاه است.
ماده ۲۴۲ - دادگاه می تواند به درخواست یکی از اصحاب دعوا همینطور درصورتی که مقتضی بداند گواهان را احضار نماید. در ابلاغ احضاریه، مقرراتی که برای ابلاغ اوراق قضایی تعیین شده رعایت می گردد و باید حداقل یک هفته پیش از تشکیل دادگاه به گواه یا گواهان ابلاغ شود.
ماده ۲۴۳ - گواهی که برابر قانون احضار شده است، درصورتیکه درموعد مقرر حضور نیابد، باردیگر احضار خواهد شد.
ماده ۲۴۴ - درصورت معذور بودن گواه از حضور در دادگاه و همینطور در مواردی که دادگاه مقتضی بداند می تواند گواهی گواه را در منزل یا محل کار او یا در محل دعوا توسط یکی از قضات دادگاه استماع کند.
ماده ۲۴۵ - در صورتیکه گواه در مقر دادگاه دیگری اقامت داشته باشد دادگاه می تواند از دادگاه محل توقف او بخواهد که گواهی او را استماع کند.
ماده ۲۴۶ - در موارد مذکور در مادتین (۲۴۴) و (۲۴۵) درصورتیکه مبنای رای دادگاه گواهی گواه باشد و آن گواه طبق مقررات ماده (۲۳۱) از حضور دردادگاه معذور باشد استناد کننده به گواهی فقط می تواند به گواهی شاهد بر گواه اصلی استناد نماید.
ماده ۲۴۷ - هرگاه گواه برای حضور در دادگاه درخواست هزینه آمد و رفت و جبران خسارت حاصل از آن را بنماید، دادگاه میزان آنرا معین و استنادکننده را به تأدیه آن ملزم می نماید.
مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب